หนูต้องมาเช็ดตัวให้พ่อ หลังไม่ได้เจอกันมา 20 ปี เพราะครอบครัวใหม่ของพ่อในไต้หวันนำพ่อมาทิ้งไว้ที่ไทย บอกว่าพ่อป่วยหนัก ดูแลไม่ไหว หนูจึงต้องกลายเป็นคนที่พ่อเคยจากไป กลับมานั่งเฝ้าและดูแลในวันที่พ่ออ่อนแรงที่สุด
ผ่านไป 20 ปีแล้ว ตั้งแต่วันที่พ่อเลือกจะจากหนูกับแม่ไปเพื่อสร้างชีวิตใหม่ หนูไม่เคยได้รับแม้แต่การกอดจากพ่อ ไม่เคยมีพ่ออยู่ในวันสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นวันเกิด วันรับปริญญา หรือแม้แต่วันแรกของการทำงาน พ่อไม่เคยถามว่าแม่เลี้ยงหนูมายากแค่ไหน หรือหนูเติบโตอย่างไรโดยไม่มีเขาเลย
วันนี้พ่อเป็นทั้งโรคสมองตีบและอัลไซเมอร์ จำอะไรไม่ได้มากนัก รวมถึงจำหนูไม่ได้ด้วยซ้ำ ครอบครัวใหม่ของพ่อในไต้หวันเลือกที่จะนำพ่อมาทิ้งไว้ในความดูแลของหนู พร้อมตัดการติดต่อทุกช่องทาง ไม่แม้แต่จะถามไถ่หรือส่งข่าวอีกเลย
แม้ระยะเวลาจะพรากความผูกพัน แต่ในใจหนูยังมีเยื่อใยบางอย่างที่ผูกไว้ลึกๆ ความรู้สึกนั้นอาจไม่ใช่ความรักเหมือนลูกกับพ่อทั่วไป แต่มันคือความเมตตาในฐานะ “คน” คนหนึ่งที่เคยมีความสัมพันธ์กันมาก่อน
หนูเลือกดูแลพ่อ ไม่ใช่เพราะพ่อเคยอยู่ในชีวิตหนูอย่างสม่ำเสมอ แต่เพราะหนูไม่อยากให้พ่อจบชีวิตลงแบบโดดเดี่ยว แม้วันนี้เขาจะจำหนูไม่ได้เลยก็ตาม หนูแค่หวังว่าเขาจะรู้ว่าอย่างน้อย ในวันที่ล้มลง ยังมีคนที่คอยเช็ดตัวให้เขา แม้จะเป็นลูกที่เขาเคยละทิ้งไปก็ตาม.
Categories: NEWS
